Bir vatandaş, çocuğunu eğlenmeye getirdiği parkta tuvalet ihtiyacını gidermek isterken ilginç ve tepki çeken bir uygulamayla karşılaştı. Belediyenin işletmesinde olduğu belirtilen parkın lavabosu, kilitli tutuluyor. Lavaboyu kullanmak isteyen vatandaşlara ise “Sadece kafeterya müşterileri kullanabilir” denilerek tuvalet anahtarı verilmiyor.
Durumu protesto etmek isteyen vatandaş, en ucuz ürün olan bir bardak çayı ısmarlayıp lavaboya döktü ve anahtarı bu şekilde aldı. İhtiyacını giderdikten sonra geri döndüğünde ise tuhaf bir cevapla karşılaştı:
“Esnafsanız, gerek yok, almayalım.”
Vatandaş tepkisini şu sözlerle dile getirdi:
“Bir parka çocuğunu getiren bir anne-baba, tuvaleti kullanmak için 70 TL'lik çay içmek zorunda mı? Kamuya ait bir lavabonun bu şekilde ticarileştirilmesi kabul edilemez.”
Kamu Hizmeti Ticari Şarta Bağlanabilir mi?
Vatandaşlar, belediye tarafından işletilen veya denetlenen alanlarda tuvalet gibi temel ihtiyaçların ücretsiz veya sembolik bir ücretle sunulması gerektiğini savunuyor. Oysa bu örnekte olduğu gibi bazı işletmeler, insani bir ihtiyacı ticari bir avantaja dönüştürüyor.
